ปกติในการดำเนินคดีอาญาข้อหาลักทรัพย์จะมีการดำเนินคดีในข้อหารับของโจรรวมไปด้วยกันในตัวแล้วแต่ว่าในทางพิจารณาคดีจะปรากฎข้อเท็จจริงเป็นความผิดฐานลักทรัพย์หรือฐานรับของโจร เพราะความผิดทั้งสองฐานนี้อาจเป็นไปได้ทั้งสองกรณีเช่นอาจไปลักขโมยมา หรือรับต่อจากขโมยอีกทอดหนึ่งก็ได้ ดังนั้นเวลาฟ้องจึงมีการฟ้องรวมกันมา  เมื่อถูกดำเนินคดีแล้วไม่ว่าเจ้าของทรัพย์สินที่ถูกลักไปจะไปแจ้งความให้พนักงานสอบสวนดำเนินคดีจนอัยการฟ้องคดี หรือให้ทนายความฟ้องคดีต่อศาลเลยเพื่อความรวดเร็วก็ตาม  ประเด็นสำคัญของการต่อสู้คดีในความผิดฐานลักทรัพย์หรือฐานรับของโจรนี้เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งเพราะหากไม่ได้กระทำความผิดจริง หรือไม่มีเจตนากระทำความผิดเลยการต่อสู้คดีผิดพลาดหรือมีการต่อสู้คดีไม่ตรงประเด็นก็อาจเป็นแพะและติดคุกได้  และเมื่อตั้งประเด็นหรือต่อสู้คดีในศาลชั้นต้นมาไม่ดีแล้วการอุทธรณ์หรือฏีกาต่อไปย่อมเป็นเรื่องที่ยากขึ้นไปอีก ซึ่งช่องทางการต่อสู้คดีในความผิดฐานลักทรัพย์หรือฐานรับของโจรนั้นมีหลายกรณี เช่น ต่อสู้ว่ามีคนอื่นนำทรัพย์มาจำนำไว้  ยืมทรัพย์นั้นมาจากบุคคลอื่น  เป็นเพียงคนรับฝากซ่อมแซมทรัพย์นั้นไว้เท่านั้น  ตนเองไม่ได้ครอบครองทรัพย์ของกลาง  ตนเองเป็นเพียงผู้เช่าเท่านั้น  รับมาโดยไม่รู้ว่าทรัพย์นั้นได้มาจากการลักทรัพย์หรือผิดกฎหมาย  หรือตนเองรับซื้อมาตามราคาปกติในท้องตลาด เป็นต้น  ดังนั้นการวางแผนคดีที่ดีเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะหากวางแผนผิดอาจติดคุกทั้งที่ไม่ได้ทำผิด เมื่ออุทธรณ์ฏีกาก็ฟังไม่ขึ้น และถูกพิพากษาให้จำคุกเช่นเดิม  By www.siaminterlegal.com